تپش قلم

باور کنیم که مهربانتر از کسی که ما را از «عدم» به «هستی» آورده است نداریم، بنابراین چه نیکوست که دوستی ها و دشمنی هایمان را وفق رضایت او تنظیم کنیم!
    ¤ ¤ ¤
    & اگر درون را نسازیم، آبادیهای بیرونی شبیه افسانه است، بر این اساس «اصلاح خویش» را باید بزرگترین وظیفه تلقی کرد.
    ¤ ¤ ¤
    & حال که گذشتگان در نشئه ی دیگر حیات، بر لحظه های عمر از دست رفته شان افسوس می خورند، ما هیچ لحظه ای را نباید به رایگان از کف بدهیم.
    ¤ ¤ ¤
    & خوشبختی، ساختنی است نه یافتنی، باید به حاصل سعی و تلاش و توکل تکیه کرد.
    ¤ ¤ ¤
    & می دانیم که «لذت مطلق» در این دنیا یافت نمی شود، چه خوب است مراقب باشیم که شیطان «منزل بین راه» را «مقصد و مقصود» برایمان جلوه ندهد.
    ¤ ¤ ¤
    & چون شانس جویای انسانهای پرتلاش و کوشا است، لازم است که خیالبافی از صفحه اندیشه ها زدوده شود.
    ¤ ¤ ¤
    & عمر فرصتی برای عروج از خاک بر افلاک است، باید همیشه به پرواز بیندیشیم!
    ¤ ¤ ¤
    & عاشق واقعی مشتاق شب و خلوت با یار است، خواب سحرگان بر چشم عشاق راه ندارد!
    ¤ ¤ ¤
    & چون بهشت و دوزخ هر کس، ساخته های خود اوست، باید از اندیشه ها ،گفتارها و کردارهایمان به شدت مواظبت کنیم
 

 نویسنده: عباسعلی کامرانیان